Karakter

Als we alles weghalen uit ons leven. Wie blijft er dan over, zo naakt en kwetsbaar? Op wie kunnen we vertrouwen zodra we alles verliezen? Als iedereen tegen je keert en al je overtuigingen onder enorme druk komen te staan?

Wie blijft er dan over?

Ons karakter en wat is dan de kwaliteit van je karakter? Waar kan je op terugvallen als er geen handvaten meer binnen handbereik zijn? De kwaliteit wordt niet gedefinieerd door de hoogte van je opleiding of de hoeveelheid aan kennis dat je vergaard hebt in het leven. Het wordt niet gedefinieerd door onze capaciteit om altijd overal een weerwoord op te hebben of door onze sluwheid op sociale media wanneer iemand zich vijandig naar ons opstelt.

De kwaliteit van ons karakter wordt bepaald door de moeilijke tijden in ons leven en de mate van investering in onszelf. Vormen wij onze eigen meningen of herhalen we alles wat ons ooit is voorgeschoteld. Luisteren we naar een vorm van begrijpen en zien we hoe dat diep vanuit onszelf lijkt te komen? Of misschien wel uit een universeel veld van bewustzijn, als zoiets werkelijk bestaat.

Waar geloof je echt in? Is dat echt je eigen authentieke zijn of ben je een kopie geworden van iedereen die je ooit hebt ontmoet in je leven en een voorbeeld voor je was? Hoe kan je überhaupt aan zoiets ontkomen?

Ik denk dat de kwaliteit van ons karakter pas echt duidelijk wordt wanneer we inderdaad alles dreigen te verliezen. Laten wij ons bij het eerste signaal van weerstand en ontbering uit het veld slaan, verlagen wij onszelf tot een niveau van bewustzijn overeenkomstig dat van wilde dieren of gaan we deze uitdagingen met gratie en schoonheid tegemoet?

Ik geloof dat de periode die we nu allemaal doormaken een test van ons karakter zal worden. Een machtige confrontatie, daar ben ik van overtuigd. We zullen ons karakter verder moeten opbouwen. Ons elke dag hieraan moeten herinneren zonder het te forceren. Het wordt tijd om te rijpen als goede wijn en smaak te geven aan het leven.

Het leven kan een destructieve allesverslindende duisternis zijn. Een wereld van toenemende chaos totdat een kritiek punt wordt bereikt en alles door entropie uit elkaar valt en terugkeert naar zijn fundamentele bouwstenen.

Zo ook wij, als mensen zullen we terugkeren naar onze fundamentele bouwstenen. Op meerdere fronten. Natuurlijk zullen we sterven en dat is een onderwerp voor een andere tijd, maar er is ook het terugkeren naar de fundamentele bouwstenen waarbij alleen de kwaliteit van je eigen karakter overblijft.

Laat dat dan krachtig en schoon zijn. Laat het sierlijk en rijk zijn. Laat het bestaan uit alle aspecten van het leven. Een zelfstandig, wijs en authentiek karakter.

Bevrijd jezelf van de angst om jezelf te verliezen en omarm de persoon die je bent als je niets meer over hebt. Kan je dan nog de schoonheid zien in de allerkleinste dingen in het leven? Kan je dan opkrabbelen en uit niets iets moois maken? Laat het antwoord ja zijn, ongeacht of je ooit dat diepste punt in je leven zal bereiken.