Een positieve kracht in de wereld

Om het verschil te maken moeten we op een ander level acteren dan zij die ons willen tegenhouden

Internet is geweldig, maar als de hele wereld anoniem een mening kan uiten over iets of iemands 'persoonlijke' leven dat voor het publiek zichtbaar is op datzelfde internet, dan verandert het al snel in een grote ramp.

Ik mis de dagen dat privacy nog iets betekende en je alleen de mensen kende uit je familie, buurt, school, en club. Het was toen allemaal nog te managen en de interacties met je medemens had tastbare betekenis.

Alles verandert in soapseries en politieke/ideologische confrontaties. Links, rechts, woke, anti-woke, liberaal, conservatief, LGBTQ, MAGA, wat het ook is. Alles en iedereen wordt tegenwoordig in eenvoudige labels gestopt om zo makkelijk beoordeeld, veroordeeld, gehaat en gecanceld te kunnen worden of we gebruiken het zelfs als een vlag om mee te zwaaien en waarmee we onze morele superioriteit aan de wereld tonen.

Wat is hier precies het punt van en waar stopt het? Hoe lang willen we hiermee doorgaan totdat alles wat de mens aanraakt verandert in stront?

Het ontneemt ons de lol, authenticiteit, en spontaniteit uit ons en het leven. Alles is een conflict geworden, een confrontatie met mensen die je alleen dankzij internet spreekt. Mensen die verder geen enkele rol van betekenis vervullen in je directe persoonlijke omgeving, maar toch je stemming en gedrag kunnen beïnvloeden. Als dit contact uitmondt in vriendschap in de tastbare wereld dan kan het een gift zijn. Ik heb mijn geliefde leren kennen via Facebook en daar ben ik heel erg dankbaar voor, maar het overgrote merendeel van ons contact op internet zal alleen online zijn en alleen gericht om elkaar af te troeven.

Je kan 100 complimenten ontvangen, naast je schoenen gaan lopen als je er gevoelig voor bent en het kan je zelfs emotioneel raken maar net zo makkelijk laten we ons door 1 rotopmerking de hele dag verpesten. Wij zijn er niet voor gemaakt om elke dag blootgesteld te worden aan zo ontzettend veel impulsen. Alles en iedereen schreeuwt om je aandacht, deelname, mening, goedkeuring en gehoorzaamheid en met welk uiteindelijk doel? Wat schieten we er echt mee op?

Misschien word ik gewoon een dagje ouder en wil ik deze culturele oorlog verlaten via de nooduitgang terwijl iedereen net even de andere kant op kijkt om zo in vrede te kunnen leven. Ik heb me namelijk ook laten verleiden tot het voeden van mijn frustraties totdat het verandert in haat en dat mag niet het eindresultaat zijn van mijn leven.

Ik ben zoekende naar mijn balans en leef momenteel in twee werelden. Ik wil iets tastbaars kunnen achterlaten en iedereen een kans geven op een goed en gelukkig leven in vrijheid en vrede, maar niet door de richting op te gaan waar iedereen dreigt op te gaan. De eindeloze strijd onder elkaar terwijl we geen enkel positief verschil maken. Dat is alleen weggelegd voor mensen die hun eigen weg gaan. Ik denk dat het voor mij tijd wordt om hetzelfde te doen, mijn eigen manier te vinden en niet meer deel te nemen aan deze cultuur-oorlog, maar echt iets van betekenis te brengen.

Melissa Kampers